در عصر رمزنگاری کلاسیک، اصلی‌ترین روش برای پنهان کردن اطلاعات به محرمانه بودن الگوریتم‌ها بستگی داشت. در دوران یونان باستان، رهبران قبایل اطلاعات را بر روی پوست سر بردگان می‌نوشتند و آن را با استفاده از موهای خود پنهان می‌کردند تا امنیت انتقال اطلاعات بین قبایل را تضمین کنند.
این عمل به عنوان سرنگاری شناخته می‌شد و توسط چندین قبیله مختلف، از جمله سکاها، تراکی‌ها و ایلیری‌ها استفاده می‌شد. این یک فرآیند پیچیده و زمان‌بر بود، اما هم‌چنین یک روش بسیار موثر برای پنهان کردن اطلاعات بود.
برای شروع، رهبر قبیله یک برده با موهای ضخیم را انتخاب می‌کرد. سپس موهای برده تراشیده می‌شد و پوست سر او با مخلوطی از خاکستر و روغن پاک می‌شد. این کار باعث می‌شد پوست سر بیشتر به جوهر واکنش نشان دهد. سپس رهبر قبیله از یک قلم نوک‌تیز برای نوشتن پیام روی پوست سر برده استفاده می‌کرد. جوهر از مخلوطی از دوده، آب و صمغ عربی ساخته می‌شد. آن را با قلم نوک‌تیز روی پوست سر می نوشتند و اجازه می‌دادند کاملاً خشک شود. هنگامی که جوهر خشک شد، موهای برده رشد می‌کرد. پیام زیر موها پنهان می‌شد و برای چشم غیرمسلح نامرئی بود.
برخی بر این باورند که سرنگاری برای اولین بار در عصر برنز (3000-1200 قبل از میلاد) استفاده شد. این روش در دوران یونان (800-323 قبل از میلاد) نیز ادامه یافت و حتی ممکن است در دوران رومی (27 قبل از میلاد-476 پس از میلاد) نیز استفاده شده باشد.
چند نمونه از سرنگاری وجود دارد که توسط باستان‌شناسان کشف شده است. یک نمونه جمجمه برده سکایی است که در کریمه پیدا شد. این جمجمه به قرن چهارم قبل از میلاد بازمی‌گردد و روی آن پیامی به زبان سکایی نوشته شده است.
نمونه دیگر جمجمه برده تراکی است که در بلغارستان پیدا شد. این جمجمه به قرن سوم قبل از میلاد بازمی‌گردد و روی آن پیامی به زبان تراکی نوشته شده است.